Ήμασταν μια συντροφιά, 6-7 φίλοι, όλοι άγαμοι τότε και, καθισμένοι κάτω από ένα πεύκο, ακούγαμε, ένα καλοκαιρινό απόγευμα, τον Γέροντα να μας μιλά σχετικά:

– Μη σας βασανίζει το πρόβλημα να διαλέξετε μεταξύ γάμου και αγαμίας. Άλλοτε έρχονται μέρες, που αισθάνεσθε ψυχικές και σαρκικές επιθυμίες για γάμο κι άλλοτε αυτές οι επιθυμίες υποχωρούν, γιατί αισθάνεσθε θείες επιθυμίες, ανώτερες από το γάμο. Όταν έρχονται φιλήδονοι πειρασμοί, μην προσπαθείτε να τους διώξετε με βία, γιατί ο σατανάς επωφελείται και τους κάνει πιο ελκυστικούς και σας βλάπτει. Είναι καλύτερα να τους αντιμετωπίζετε ήρεμα και να τους μετατρέπετε από αμαρτωλούς σε αγνούς.

Να λέτε: Μπορεί να παντρευτούμε και να απολαύσουμε τις συζυγικές ηδονές, όπως θέλει ο Χριστός. Όταν πάλι σας έρχονται επιθυμίες παρθενίας, να τις δέχεστε με ευγνωμοσύνη, καλλιεργώντας μυστικά την τέχνη του αγιασμού.

Κάποτε η ζυγαριά θα γείρει σε μια πλευρά. Άλλοι προσπαθούν να αγιασθούν πολεμώντας τα πάθη και τις αμαρτίες τους κι άλλοι αγαπώντας τον Χριστό και το θέλημά Του. Οι πρώτοι πετυχαίνουν λίγα πράγματα, γιατί ο αγώνας τους γίνεται πολύ ψυχρός και σκληρός. Οι δεύτεροι πετυχαίνουν περισσότερα, γιατί αγαπώντας τον Χριστό, τα αμαρτωλά πάθη χάνουν τη γοητεία και τη δύναμή τους μπροστά στη χαρά τής αγάπης τού Χριστού που αισθάνονται. Όταν ξημερώσει και μπει στο δωμάτιό μας το φως του ήλιου, τα σκοτάδια φεύγουν αναγκαστικά.

Ο Γέροντας σταμάτησε να μιλά και φαινόταν πως κάτι σκεφτόταν. Έπειτα ξαναμίλησε:

– Ίσως δε θα έπρεπε να σας το πω αυτό, αλλά θα σας το πω. Μπορεί κανείς να φθάσει σε προχωρημένη ηλικία και να αμφιταλαντεύεται ακόμα μεταξύ γάμου και αγαμίας και να του κάνει ο σατανάς την πιο σκληρή επίθεση: να του βάλει στην ψυχή τον πανικό τής αγαμίας και τότε με αγωνία να αρχίσει να αναζητά σύζυγο, να βάζει ανθρώπους να του βρουν, εκείνοι να γελούν μαζί του κι αυτός να μπαίνει πλέον σε μια κατάσταση ψυχικής αρρώστιας.

Γι’ αυτό σας λέω, μην κολλάτε σ’ αυτό το ερώτημα: γάμος ή αγαμία. Αντί να φθείρεσθε, προσπαθώντας μάταια να δώσετε εσείς απάντηση για τον εαυτό σας, δώστε όλη την προσπάθειά σας στο να αγαπήσετε ολόψυχα τον Χριστό κι Εκείνος θα σας δώσει, στον κατάλληλο χρόνο, την απάντηση που ταιριάζει στην ψυχή σας και που θα τη δεχτείτε χωρίς βία και στενοχώρια, αλλά ήσυχα και με ευχαρίστηση. Έτσι θα απαλλαγείτε για πάντα από αυτό το ερώτημα και θα βαδίσετε ένα δρόμο, δοξάζοντας τον Θεό.

[Κ. Γιαννιτσιώτη, Κοντά στο Γέροντα Πορφύριο, Αθήναι 1995, σελ. 365-8]