– Παππούλη, δε με ενδιαφέρει η κούραση, με ενδιαφέρετε εσείς. Και αρχίζω να ανησυχώ για εσάς…
– Γιατί ανησυχείς για τη ζωή μου;
– Μα! Εδώ πέρα που ήλθατε και εγκατασταθήκατε εσείς, θα σας φάνε τα φίδια.
– Που τα είδες εσύ τα φίδια; Τόση ώρα που με γύρευες, πόσα φίδια συνάντησες στο δρόμο;
– Κανένα!
– Τότε; Ποια φίδια θα με φάνε; Αυτά που δεν υπάρχουν;
– Μα, Παππούλη μου, η περιοχή αυτή έχει πολλά φίδια.
– Είχε, θέλεις να πεις. Για ρώτησε τις γυναίκες και όσους δουλεύουν εδώ, να σου πουν.
– Γιατί; Τί έγιναν τόσα φίδια που είχε η περιοχή αυτή;
– Τί έγιναν; Μόλις ήλθα εγώ, έφυγαν τα φίδια.
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
– Α! Βρε, Ανάργυρε. Άμα έχεις τον Θεό, τί να σου κάνουν τα φίδια; Και όλα πλάσματα του Θεού δεν είναι; Συνεπώς, το δημιούργημα μπορεί να είναι πιο ισχυρό από τον Δημιουργό του;
– Ασφαλώς όχι, Παππούλη μου! Αλλά τότε σε είχαμε κοντά μας και μας τα έλεγες. Τώρα που μας έφυγες, τί κάνουμε;
[Αν. Καλλιάτσου, Ο πατήρ Πορφύριος, Αθήναι 2000, σελ. 192]
About the Author
