Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης, ο διορατικός

Τι να σας πρωτοπώ, παιδιά μου, για το πως έγινα μοναχός. Εϊναι μεγάλη ιστορία η ζωή μου στο Άγιον Όρος. Όταν ήμουνα πια δεκατεσάρων χρονώ,

Οι Γέροντές μου δεν με διέταξαν ποτέ τι να κάνω. Μου έδωσαν ένα κομποσχοίνι και μου είπαν: – Να λέεις την ευχή. Τίποτ’ άλλο. Μ’

Ακόμη και οι πιο «υλικές» πράξεις του Γέροντα ανέδιδαν ευωδία πνευματικότητας. Μια μέρα, μπαίνοντας στο κελί του, τον βρήκα να τρώει το γεύμα του, καθισμένος

Μου έλεγε κάποια μέρα: – Έρχονται σε μένα καμμιά φορά και αγόρια και κορίτσια. Τα καημένα τα παιδιά και τι δεν έχουν κάνει, όλες τις

Ο Γέροντας βοηθούσε να ομαλοποιηθούν «μπερδεμένες» καταστάσεις, με την απαραίτητη βέβαια προϋπόθεση, ότι θα συνεργαζόταν και ο ενδιαφερόμενος. Μια φορά, ένας νέος ήθελε να δημιουργήσει

Σε ένα αδελφό έλεγε: – Να μην πηγαίνετε σε μέντιουμ και σε μάγους και μάγισσες, για να σας λύνουν τα προβλήματά σας. Αυτοί, παιδί μου,

Υπάρχουν, έλεγε ο Γέροντας, μοναχοί που ζητούν συγνώμη, εξομολογούνται και μέσα τους υπάρχει πάθος ενάντια στον άλλον. Δεν έρχεται έτσι η χάρις του Θεού. Εγώ

Πολλοί στο Άγιον Όρος ζήσανε μυστικά. Πεθάνανε χωρίς κανείς να τους γνωρίζει. Κι εγώ ήθελα να ζήσω έτσι μυστικά. Ούτε ιεροκύρηκας ήθελα να γίνω ούτε

Απ’ το μεγάλο μου ζήλο, όμως, μερικές φορές ξέφευγα. Ο ζήλος με οδηγούσε σε υπερβολές. Έκανα και ασκήσεις χωρίς ευλογία. Αλλά αυτό είναι εγωισμός. Να

Σε χρόνιο καπνιστή έλεγε: – Το τσιγάρο δεν κάνει καλό πουθενά. Αντίθετα, φέρνει καρκίνους και άλλες αρρώστιες. Σταματήστε το τσιγάρο αμέσως! [Κ. Γιαννιτσιώτη, Κοντά στο

Στην ερώτησή μου ότι δεν τα θυμάμαι όλα όσα διαβάζω, μου απάντησε ο Παππούλης ως εξής: «- Να ξέρεις, παιδί μου, ότι τα πάντα εναποθηκεύονται