Όταν μια άλλη κυρία, καλλιεργημένη και μορφωμένη, τον επισκέφθηκε για να του διεκτραγωδήσει τα βάσανά της εξ αιτίας του νευρασθενικού παιδιού της, ο Γέροντας την κατακεραύνωσε, λέγοντάς της ότι το παιδί της αρρώστησε εξ αιτίας της υπερηφάνειας της και ότι θα θεραπευθεί εάν η ίδια ταπεινωθεί και εξαγιασθεί. Η κυρία βγήκε από το κελί του Γέροντα εξουθενωμένη και πνιγμένη στα δάκρυά της. Στις συναντήσεις, όμως που ακολούθησαν, την παρηγόρησε και της έδωσε πολύ κουράγιο και μεγάλες ελπίδες για την ίαση του παιδιού της και την πνευματική πρόοδο της ίδιας.

Σε άλλες περιπτώσεις η θεραπευτική επέμβαση του Γέροντα περιοριζόταν σε συμβουλές: “Κάνε ό, τι σε φωτίσει ο Θεός”, και σε άλλες σε μια σιωπηλή ευλογία του. Όλες ήταν αποτελεσματικές οι επεμβάσεις του, ανάλογες με τις ανάγκες και τις δυνατότητες του καθενός.

[Κ. Γιαννιτσιώτη, Κοντά στο Γέροντα Πορφύριο, Αθήναι 1995, σελ. 380]