Εγώ πάντα νήστευα. Έκανα όπως όλες οι μητέρες που δε θέλουν δυστυχώς να στερούν τα παιδιά τους. Τα έβαζα να νηστεύουν 3 μέρες μόνο. Επίσης, είχα τη συνήθεια, όταν έκανα κρέμα, να βάζω το δάχτυλό μου μέσα και να τη γεύομαι. Κάπου με βασάνιζε αυτό αν ήταν αμαρτία, και το σκεφτόμουνα.

Μια μέρα, το Δεκαπενταύγουστο συγκεκριμένα, είχα ξένους και ντρεπόμουνα να πω:

– Εγώ δεν τρώω, να ετοιμάσω μόνο για σας.

Έφερα, λοιπόν, μπριζόλες και πατάτες και αναγκάστηκα να φάω μαζί τους.

Πήγα μετά στον Γέροντα και του το είπα. Μου λέει:

– Έλα μωρέ που έκανες έτσι και τάχα αμάρτησες. Απλώς γεύτηκες κάτι για να δεις εάν είναι γλυκό ή αλμυρό. Για το φαγητό, όμως, δεν έπρεπε να το κάνεις. Άλλη φορά να μην το ξανακάνεις.

[Α. Σ. Τζαβάρα, Αναμνήσεις από τον Γέροντα Πορφύριο, Αθήναι 2001, σελ. 98π.]