Ο πατήρ Πορφύριος, όταν μας μιλούσε για τον άνθρωπο, για τον Θεό, για τον κοσμό, για την αγάπη, για την προσευχή, για τη δημιουργία, μιλούσε με θεολογικά κριτήρια (πτυχιοῦχος ῶν τῆς… Β’ τοῦ Δημοτικοῦ Σχολείου). Είχε όντως το χάρισμα της Θεολογίας, που πηγάζει από τη ζώσα πηγή, τη νοερά τού Αγίου Πνεύματος. Και μάλιστα της Μυστικής Θεολογίας, όπου βλαστάνει η κατά Χριστόν φιλοσοφία.

Ήταν ένας Μυστικός Θεολόγος χωρίς κοσμικές σπουδές, παρά μόνο με τις σπουδές τής ασκήσεως τής ησυχίας, της νοεράς εργασίας. Έλεγε: “Εἴθε νά μποῦμε ὅλοι στήν ἐπίγεια Ἅκτιστη Ἐκκλησία, γιατί, ἄν δέν μποῦμε σ’ αὐτήν, δέν θά μποῦμε καί στήν οὐράνια.”. “Μποροῦμε νά ἑνωθοῦμε, ἄν κάνουμε μυστική ζωή…”. “Ἡ καλή δύναμη πάει πλούσια, ἀλλά ἁπαλά ὡς “θροῦς”, ὅπως λέει ἡ Παλαιά Διαθήκη*.”. “Νά γίνεσθε ἅγιοι…”.

*Σοφ. Σολ. 1.10

[Κλ. Ιωαννίδη, Ο Γέρων Πορφύριος, Αθήναι 1993, σελ. 101]


*****************************************************************************

Απασχολούσε έντονα έναν αδελφό μου το θέμα τής Εκκλησίας τού Χριστού, “από πότε υπάρχει”, γιατί ήθελε να το χρησιμοποιεί στα κηρύγματά του και για ένα βιβλίο που έγραφε.

Είχε πάει μια απ’ αυτές τις ημέρες στον Παππούλη και πήγε να φύγει όταν τελείωσε μαζί του, χωρίς όμως να του πει το πρόβλημά του.

Παίρνοντας την ευχή του, του λέει ο Γέροντας.

– Άντε πήγαινε τώρα και να ξέρεις ότι η Εκκλησία είναι προαιώνιος και άκτιστος και άσε τους θεολόγους να λένε ό,τι θέλουν.

Έμεινε έκπληκτος ο αδελφός με την αποκάλυψη που του έκανε ο Παππούλης στον προβληματισμό που είχε.

[Α. Σ. Τζαβάρα, Αναμνήσεις από τον Γέροντα Πορφύριο, Αθήναι 2001, σελ.173]