Γέροντα, παίρνω συχνά φάρμακα και ελέγχομαι που εσείς ούτε καφέ πίνετε.

– Σου έχω πει κι άλλη φορά. Όταν ο Χριστιανός παραδώσει τον εαυτό του με εμπιστοσύνη στον Κύριο, εκείνος ειρηνεύει τον εσωτερικό οργανισμό, με αποτέλεσμα την κανονική λειτουργία τών οργάνων και τών αδένων και πάλι έχουμε ως επακόλουθο υγεία, απαλλαγμένη από ενοχλήματα.

Διότι η αμαρτία, η ταραχή, ο εγωισμός φέρνουν πότε αύξηση, πότε ελάττωση τη κανονικής λειτουργίας, με επακόλουθο την ασθένεια. Ξέρει ο οργανισμός το κανονικό, τη μέση οδό και εκκρίνει εν γαλήνη και ηρεμία. Π.χ. όταν είχα το έλκος, μού έδωσε αυτό το φάρμακο. Μού το έδειξε, ήταν το zantac. Μόλις το πήρα, αμέσως πέρασαν οι πόνοι. Α! λέω. Δεν είναι καλό αυτό. Κάποια άλλη ζημιά θα κάνει στον οργανισμό. Και δεν ξαναπήρα. Προτίμησα να υποφέρω τον πόνο.

[Αγαπίου Μοναχού, Η θεϊκή φλόγα που άναψε στην καρδιά μου ο Γέρων Πορφύριος, ΑΘήναι 2000, σελ. 76]