– Προσήλωση. Ξέρεις τί θα πει; Είναι από το “προς” και το “ήλος” (καρφί). Και θα πει καρφωμένος με καρφιά σε αυτό που αγαπάς. Να καρφώνεσαι επάνω στον Χριστό μας.

Εγώ πολύ αγαπώ τον Χριστό μας και πιστεύω στη δύναμή του. Μωρέ, οι Απόστολοι περνούσαν, και η σκιά τους θεράπευε τους πιστούς. Δεν είναι ο ίδιος ο Χριστός; Άλλαξε;

Εμείς αλλάξαμε.

Τί θα πει άγχος, νεύρα, ψυχασθένειες; Εγώ πιστεύω ότι υπάρχει διάβολος σε όλα αυτά. Δεν υποτασσόμεθα στον Χριστό με αγάπη. Μπαίνει ο διάβολος και μας ανακατεύει.

Αχ, να μπορούσα να ζήσω όπως εσύ! Να είμαι υποτακτικός σε ένα Κοινόβιο! Σε ζηλεύω!

[Αγαπίου Μοναχού, Η θεϊκή φλόγα που άναψε στην καρδιά μου ο Γέρων Πορφύριος, Αθήναι 2000, σελ. 53]