Πήγαιναν κοντά του άνθρωποι, όχι μόνο από την Ελλάδα αλλά, από όλο τον κόσμο, μέχρι και από την Ιαπωνία. Πήγαιναν και του κατέθεταν όλο τον προβληματισμό και τις ανησυχίες τους και ό,τι άλλο είχαν μέσα τους. Και όλους τους βοηθούσε με πολλή αγάπη, προσευχή, ταπείνωση, πραότητα και προσευχή· προ παντός προσευχή.

Σε μια συνομιλία μας – είχα ευλογηθεί να τον ακούσω πολλές φορές – μου είχε πει:

– Ὑπάρχουν Γέροντες που, όταν απλώσουν τα χέρια τους σε προσευχή, μπορούν να σκεπάσουν όλη την Ελλάδα.

Χωρίς, βέβαια, να πει αν ήταν για τον εαυτό του που μιλούσε ή για κάποιον άλλον.

[Κλ. Ιωαννίδη, Ο Γέρων Πορφύριος, Αθήναι 1993, σελ. 144π.]