Ένας γνωστός μου, διαπραγματευόταν κάποιο συνοικέσιο που του έκαναν αλλά, ήταν διστακτικός, διότι διέκρινε στην υποψήφια σύζυγο μερικά σοβαρά ελαττώματα. Του συνέστησα να επισκεφθεί τον Γέροντα.

Εκείνος διέκρινε και του απαρίθμησε όλα τα ελαττώματα της υποψήφιας, καταλήγοντας αινιγματικά:

– Αλλά κι έτσι γίνεται ο γάμος.

Τον ρώτησε:

– Πώς γίνεται κι έτσι, Γέροντα;

Κι εκείνος του απάντησε:

“Να, με τις ιδιοτροπίες της να σ’ αγιάσει και να την αγιάσεις.”, εννοώντας μ’ αυτό προφανώς ότι, αν την παντρευόταν, θα έπρεπε να ασκηθεί στην υπομονή, την ανεκτικότητα, την κατανόηση τού άλλου, τη συγχώρηση και γενικά σε όλες τις αρετές, ώστε να γίνει άγιος.

Ακούγοντας αυτό ο ενδιαφερόμενος, έδωσε αρνητική λύση στο συνοικέσιο. Δεν τόλμησε να ακολουθήσει ένα τέτοιο δρόμο εξαγιασμού.

[Κ. Γιαννιτσιώτη, Κοντά στον Γέροντα Πορφύριο, Αθήναι 1995, σελ. 362]