Σε μια επίσκεψή μου στον Γέροντα, θυμήθηκα και του ανέφερα ένα απόσπασμα ομιλίας του Ιερού Χρυσοστόμου για την προσευχή, που έλεγε: “Όπως η νυχτερινή προσευχή των Αποστόλων Παύλου και Σϊλα άνοιξε τις θύρες της φυλακής, έτσι και η νυχτερινή προσευχή των χριστιανών ανοίγει τις θύρες του ουρανού“.
Ο Γέροντας ενθουσιάστηκε, μόλις το άκουσε.
– Πολύ ωραίο αυτό, μου είπε χαρούμενος. Πού το βρήκες, μωρέ; Να μου το αντιγράψεις και να μου το φέρεις ολόκληρο. Ξέρεις, έτσι είναι. Γίνεται αυτό που λέει ο Άγιος Χρυσόστομος, στις νυχτερινές προσευχές και αγρυπνίες. Όταν ξυπνάς τη νύχτα, να μη γυρίζεις από το άλλο πλευρό για να ξανακοιμηθείς. Να σηκώνεσαι, να γονατίζεις μπροστά στον Εσταυρωμένο και τους Αγίους και να προσεύχεσαι ταπεινά και με αγάπη. Μισή ώρα, ένα τέταρτο, δέκα λεπτά, πέντε, όσο μπορείς. Θα βρεις μεγάλη βοήθεια. Να πηγαίνεις και στις αγρυπνίες.
Ο Γέροντας δε μου είπε τίποτε σχετικό για τον εαυτό του, αλλά όοπως έμαθα από το στενό του περιβάλλον, αν και δεν είχε διαβάσει τη σχετική ομιλία του Ιερού Χρυσοστόμου, την εφήρμοζε στην πράξη κάθε νύχτα. Πέραν αυτού, ο Γέροντας, σε συνεννόηση με πολλά πνευματικά του παιδιά, είχε δημιουργήσει έναν ευρύτατο κύκλο συμπροσευχομένων, σε μια καθορισμένη ώρα, κάθε βράδυ. Αυτή η ενότητα στην προσευχή του Γέροντος και των παιδιών του, τους ένωνε μυστικά με τον Χριστό και μεταξύ τους και τους βοηθούσε πολύ στη ζωή τους.
[Κ. Γιαννιτσιώτη, Κοντά στο Γέροντα Πορφύριο, Αθήναι 1995, σελ. 52]
About the Author
