Κεφαλή της Εκκλησίας είναι ο Χριστός και σώμα εμείς οι άνθρωποι, οι χριστιανοί. Λέει ο Απόστολος Παύλος: “Αὐτός ἐστιν ἡ κεφαλὴ τοῦ σώματος, τῆς Ἐκκλησίας“. Η Εκκλησία και ο Χριστός είναι ένα. Το σώμα δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την κεφαλή του. Το σώμα της Εκκλησίας τρέφεται, αγιάζεται, ζει με τον Χριστό. Αυτός είναι ο Κύριος, ο παντοδύναμος, ο παντογνώστης, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, ο στηριγμός μας, ο φίλος μας, ο αδελφός μας. Ο στύλος και το εδραίωμα της Εκκλησίας. Αυτός είναι το Α και το Ω, η αρχή και το τέλος, η βάσις, το παν. Χωρίς Χριστό, Εκκλησία δεν υπάρχει. Νυμφίος ο Χριστός· νύμφη, η καθεμία ψυχή.
Ο Χριστός ένωσε το σώμα της Εκκλησίας με τον ουρανό και τη γη. Με τους αγγέλους, τους ανθρώπους και όλα τα δημιουρργήματα, με όλη την κτίση τού Θεού, με τα ζώα και τα πουλιά, με κάθε μικρό αγριολούλουδο, με κάθε μικρό έντομο. Έιγνε έτσι η Εκκλησία “πλήρωμα τοῦ τά πάντα ἐν πᾶσι πληρουμένου“, δηλαδή του Χριστού. Όλα ἐν Χριστῷ καί σύν Χριστῷ, μέσα και μαζί με τον Χριστό. Αυτό είναι το μυστήριο της Εκκλησίας.
Ο Χριστός φανερώνεται μέσα στην ενότητα τη μεταξύ μας και στην αγάπη Του, την Εκκλησία. Εκκλησία δεν είμαι μόνος εγώ, αλλά μαζί κι εσείς. Εκκλησία είμαστε όλοι. Μέσα στην Εκκλησία όλοι ενσωματώνονται. Είμαστε όλοι ένα και ο Χριστός κεφαλή. Ένα σώμα, σώμα Χριστού: “Ὑμεῖς δέ ἐστε σῶμα Χριστοῦ καί μέλη ἐκ μέρους“. Είμαστε όλοι ένα, γιατί ο Θεός είναι Πατέρας μας και είναι παντού. Όταν το ζήσομε αυτό, είμαστε μέσα στην Εκκλησία. Αυτή είναι η ευχή του Κυρίου μας στην Αρχιερατική Του Προσευχή, “ἵνα ὦσιν ἑν“, για όλα τα μέλη τής Εκκλησίας. Ε, αυτό μόνο δια της χάριτος το καταλάβει κανείς. Ζούμε τη χαρά της ενότητος, της αγάπης. Και γινόμαστε ένα με όλους. Δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα!
Το σπουδαίο είναι να μπούμε στην Εκκλησία. Να ενωθούμε με τους συναθρώπους μας, με τις χαρές και τις λύπες όλων. Να τους νιώθουμε δικούς μας, να προσευχόμαστε για όλους, να πονάμε για τη σωτηρία τους, να ξεχνάμε τους εαυτούς μας. Να κάνομε το παν γι’αυτούς, όπως ο Χριστός για μας. Μέσα στην Εκκλησία γινόμαστε ένα με κάθε δυστυχισμένο και πονεμένο κι αμαρτωλό.
Κανείς δεν πρέπει να θέλει να σωθεί μόνος του, χωρίς να σωθούν και οι άλλοι. Εϊναι λάθος να προσεύχεται κανείς για τον εαυτό του, για να σωθεί ο ίδιος. Τους άλλους πρέπει να αγαπάμε και να προσευχόμαστε να μη χαθεί κανείς· να μπουν όλοι στην Εκκλησία. Αυτό έχει αξία. Και μ’αυτή την επιθυμία πρέπει να φεύγει κανείς απ’τον κόσμο, για να πάει στο μοναστήρι ή στην έρημο.
Όταν ξεχωρίζομε τον εαυτό μας, δεν είμαστε χριστιανοί. Αληθινοί χριστιανοί είμαστε, όταν αισθανόμαστε βαθιά ότι είμαστε μέλη του μυστικού σώματος τού Χριστού, τής Εκκλησίας, με μία συνεχή σχέση αγάπης. Όταν ζούμε ενωμένοι ἐν Χριστῷ, δηλαδή όταν ζούμε την ενότητα μέσα στην Εκκλησία Του με το αίσθημα του ενός. Γι’αυτό ο Χριστός προσεύχεται στον Πατέρα Του λέγοντας, “ἵνα ὦσιν ἕν“. Το λέει και το ξαναλέει κι οι απόστολοι παντού το τονίζουν. Αυτό είναι το μεγαλύτερο βάθος, η μεγαλύτερη έννοια που έχει η Εκκλησία. Εκεί βρίσκεται το μυστήριο· να ενωθούν όλοι σαν ένας άνθρωπος ἐν Θεῷ. Άλλη τέτοια θρησκεία δεν υπάρχει. Καμία θρησκεία δεν λέει τέτοια. Κάτι λένε, αλλά όχι αυτό το μυστήριο, αυτή τη λεπτότητα τού μυστηρίου που ζητάει ο Χριστός και μας λέει ότι έτσι πρέπει να γίνομε, ότι θέλει να είμαστε δικοί Του.
Είμαστε ένα ακόμη και με τους ανθρώπους που δεν είναι κοντά στην Εκκλησία. Είναι μακριά από άγνοια. Να κάνομε προσευχή, ο Θεός να τους φωτισεί και να τους αλλάξει, να έλθουν κι αυτοί στον Χριστό. Εμείς τα βλέπομε ανθρώπινα, κινούμαστε μ’ άλλον τρόπο και νομίζομε ότι αγαπάμε τον Χριστό. Ο Χριστός, όμως, ο οποίος “βρέχει ἐπί δικαίους καί ἀδίκους” μας λέγει: “Ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούν ὑμών“. Να ευχόμαστε να είμαστε μαζί, όλοι μαζί στον Θεό. Τότε, αν το ζούμε αυτό, θα έχομε τα ανάλογα αποτελέσματα, θα είμαστε όλοι αγαπημένοι και ενωμένοι.
Για τους ανθρώπους του Θεού δεν υπάρχει απόσταση έστω κι αν είναι χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά. Όπου κι αν βρισκόμαστε είμαστε όλοι μαζί. Όσο μακριά κι αν βρίσκονται οι συνάθρωποί μας, πρέπει να τους συμπαραστεκόμαστε. Εμένα με απίρνουνε κάποιοι συνάθρωποί μας στο τηλέφωνο από μία πολιτεία, που είναι στις όχθες του Ινδικού Ωκεανού· λέγεται Ντέρμπαν -αν το λέγω καλά- είναι στη Νότιο Αφρική, δύο ώρες έξω από το Γιοχάνεσμπουργκ. Μάλιστα, αυτές τις ημέρες ήλθαν εδώ, για να συνοδεύσουν κάποιον άρρωστο στην Αγγλία και περάσανε να του διαβάσω μια ευχή. Συγκινήθηκα πολύ.
Όταν μας συνδέει ο Χριστός, αποστάσει δεν υπάρχουν. Όταν φύγω απ’τη ζωή αυτή, θά ‘ναι πιο καλά. Θα είμαι πιο κοντά σας.
[Βίος και Λόγοι Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Ιερά Μονή Χρυσοπηγής, Χανιά 2003, σελ. 199]
About the Author
