“Όταν διαβάζεις, μου έλεγε μια μέρα ο π. Πορφύριος, να προσπαθείς να διαβάζεις καθαρά, να ακούγεται και το τελευταίο νι ή σίγμα της κάθε λέξεως.

Το ίδιο να κάνεις και στην προσευχή σου ή όταν ψάλλεις, γιατί έτσι συνηθίζεις στο σωστό, και να είσαι σε όλα ταπεινός, και στη σκέψη και στα λόγια, και στις κινήσεις σου.”

**********************************

Μια μέρα στο Ησυχαστήριο μού λέει:

– Πιάσει αυτό το βιβλίο και διάβασέ μου.

Ήταν ένα απ’ αυτά τα βιβλία που υπάρχουν εκεί και αναφερόταν στην ημέρα των Χριστουγέννων.

Το παίρνω εγώ και αρχίζω να διαβάζω. Μόλις διάβασα τέσσερις – πέντε προτάσεις, μου λέει:

– Σταμάτα.

Σταμάτησα εγώ.

– Πώς το διαβάζεις έτσι; μου λέει.
– Πώς το διαβάζω, Παππούλη; του λέω.
– Να! Κοίταξε να δεις, μου λέει. Πρέπει να βάζεις χρώμα στη φωνή σου. να ακούονται όλα τα φωνήεντα καθαρά. Να μην κόβεις σύμφωνα που έχουν στο τέλεος οι λέξεις και να μη βιάζεσαι. Για ξεκίνα πάλι.

Ξεκινώ.

– Τίποτα, μου λέει. Άκου εμένα. Και άρχισε να μου διαβάζει μερικές προτάσεις. Το είδες τώρα;
_ Το είδα, του είπα.
– Ξεκίνα πάλι, μου λέει.

Άρχισα και πάλι να διαβάζω, περισσότερες προτάσεις αυτή τη φορά, κάπως καλύτερα.

– Ε! Τώρα κάτι κατάφερες, μου λέει. Προσπάθησε να κάνεις πάντοτε την ανάγνωση έτσι, όπως σου την έμαθα, ακι το ίδιο να κάνεις όταν διαβάζεις τα αναγνώσματα και στην Εκκλησία.

Στο τέλος τού μαθήματος μού λέει:

– Για τον κόπο σου πάρ’ το αυτό το βιβλίο, σου το χαρίζω.

– Ευχαριστώ, Παππούλη μου, του λέω, για όλα, και έφυγα ευχαριστημένος.

[Α. Σ. Τζαβάρα, Αναμνήσεις από τον Γέροντα Πορφύριο, ΑΘήναι 2001, σελ. 138π.]