– Τί σας είπε ο Γέροντας για τα παιδιά;

– Να συμπεριφερόμαστε στα παιδιά μας με αγάπη και καλοσύνη και να κάνουμε προσευχή στον Θεό. Επειδή ήταν αγόρια και μόνοι στην Αθήνα, πάντα είχαμε προβλήματα μαζί τους, μικροπροβλήματα θα έλεγα.

– Πόσα παιδιά έχετε;

– Τρεις γιους;

Πήγαινα και του έλεγα: “Γέροντα, έχουμε προβλήματα με τα παιδιά.”. “Θα λυθούνε”, μου έλεγε, “Θά ‘ρθει η ώρα που θα λυθούνε· εσύ να κάνεις προσευχή και ο Θεός θα μιλήσει στην ψυχή τους και θα δεις πως όλοι θα γίνουνε πολύ καλοί.”.

– Τί είδους προσευχή σού έλεγε να κάνεις;

Μου έλεγε: “Να κάνεις προσευχή.”. Τον ρώτησα: “Τί να λέω;”. Και μου είπε: “Δικά σου λόγια, ό,τι θέλεις. Θα του πεις αυτά που νομίζεις με δικά σου λόγια και Εκείνος ξέρει. Δε θέλει να του πεις ειδικά.”.

Άλλη φορά πάλι του πήγα, μου είπε: “Προσευχή θα κάνουμε τώρα,”. Ρώτησα: “Ναι, αυτό, αυτό· τώρα γονάτισε κάτω και θα λέω εγώ και θα λες και συ…”. Και την λέγαμε και οι δύο από μέσα μας.

Μέναμε εκεί κάμποση ώρα γονατιστοί και περίμενα να μου πει “Εντάξει, φθάνει” και μού ‘λεγε “Εντάξει”, τώρα πήγαινε κι άλλη φορά πάλι.”.
– Όταν έκανες προσευχή με τον Γέροντα, Ξένια, ένιωθες κάτι το ξεχωριστό, το ιδιαίτερο;

– Ναι, πάντα. Πάντα, πήγαινα με στενοχώρια και έφευγα χαρούμενη. Λες και δεν είχα προβλήματα.

[Κλ. Ιωαννίδη, Γεροντικό του 20ου αιώνος, Αθήνα 2002, σελ. 86π.]