Κάθε βράδυ το χρονικό διάστημα μεταξύ δέκα και δέκα και τέταρτο το είχε ορίσει σαν ώρα συνάντησης και γνωριμίας των πνευματικών του παιδιών και μας είχε πει, όπου και να βρισκόμαστε τότε, να κάνουμε τη νοερή προσευχή λέγοντας την ευχή ¨Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με“, γιαρί μας έλεγε ότι, όταν άλλοι είναι στην Κρήτη, άλλοι στην Πελοπόννησο, άλλοι στη Θεσσαλονίκη και άλλοι σε διάφορα μέρη της Ελλάδος ή του κόσμου και προσευχόμεθα, ανταμώνουμε όλοι μαζί με την προσευχή ζώνοντας και όλους τους άλλους, τους μη προσευχομένους.
Μετά το, φυσικό μονο, χωρισμό του Παππούλη μας, ας συνεχίζουμε όλα τα πνευματικά του παιδιά, και όχι μόνο, την ωραία αυτή υποθήκη που μας είχε δώσει, όταν τον είχαμε κοντά μας, και αυτός από τον ουρανό που μας βλέπει και μας παρακολουθεί, θα μας παρέχει κάθε πνευματική και υλική βοήθεια που έχουμε ανάγκη, γιατί έχει πολλή παρρησία ενώπιον του Θεού.
[Α. Σ. Τζαβάρα, Αναμνήσεις από τον Γέροντα Περφύριο, Αθήναι 2001, σελ. 126]
About the Author
