Άλλη φορά, ενώ του μιλούσα για άλλο θέμα, μου λέει:

– Βλέπω έναν αδελφό πολύ εξαγριωμένο εναντίον σου. Σαν θηρίο, έτοιμος να σε κατασπαράξει. (Και πράγματι έτσι ήταν αλλά, δεν ήθελα να το πω).

– Εσύ μη μιλάς. Θα κάνουμε προσευχή και θα τον ηρεμήσει ο Θεός. Το πιστεύεις αυτό; – Το πιστεύω.

– Ο Θεός μόνο αλλάζει τις καρδιές των ανθρώπων. Εμείς όσα και να πούμε, τίποτα δεν κάνουμε.

– Μα αυτός, Γέροντα, γιατί κάνει έτσι; Γιατί συμπεριφέρεται με τέτοιο τρόπο;

– Σστ! Μη μιλάς. Δεν κάνει να σου πω. Εσύ μόνο κάνε προσευχή.

[Αγαπίου Μοναχού, Η θαϊκή φλόγα που άνα ψε στη καρδιά μου ο Γέρων Πορφύριος, Αθήναι 2000, σελ. 77π.]