Για να κόβουμε τα πάθη μας, ο Παππούλης μού είπε μια μέρα το εξής παράδειγμα:

– Έχουμε, παιδί μου, έναν κήπο που υπάρχουν φυτρωμένα λουλούδια από τη μια μεριά και αγκάθια από την άλλη. Υπάρχει και μια βρύση σ’ αυτό το μέρος που τα ποτίζει. Όταν έχουμε γυρισμένο το νερό της βρύσης προς τη μεριά των λουλουδιών, θα μεγαλώσουν τα λουλούδια. Και τα αγκάθια, λόγω έλλειψης νερού, θα ξεραθούν.

Έτσι πρέπει να κάνουμε και με τις πράξεις μας. Όταν συνεχώς πράττομε το καλό, σιγά σιγά θα εκλείψουν οι κακές συνήθειές μας. Ο παλαιός άνθρωπος που υπάρχει μέσα μας θα φωλιάσει στον κρυψώνα του και δε θα μας απασχολεί. Για να γίνει όμως αυτό, χρειάζεται αδιάλειπτη προσευχή και αγώνας για την αρετή.”.

[Α. Σ. Τζαβάρα, Αναμνήσεις από τον Γέροντα Πορφύριο, Αθήναι 2001, σελ. 106π.]