Ο μοναχός Νικόδημος αφηγήθηκε ένα καταπληκτικό περιστατικό, το οποίο μάλιστα σ’ εσάς αφηγούμαι για πρώτη φορά, γνωρίζοντας ότι θα λάβει δημοσιότητα.

Όταν ο Γέρων Πορφύριος υπηρετούσε ως ιερέας στην Πολυκλινική των Αθηνών, αρκετοί ιατροί εκεί, οι οποίοι είχαν αντιληφθεί ότι διέθετε κάποια σπουδαία χαρίσματα από τον Θεό, τον σέβοταν ιδιαίτερα και συχνά του ζητούσαν να προσευχηθεί για μια δύσκολη εγχείρηση ή τον ερωτούσαν όταν επρόκειτο για δύσκολες διαγνώσεις.

Έτσι, ιατροί της Πολυκλινικής κάλεσαν τον μακαριστό Γέροντα να τους πει τη γνώμη του για ένα ασυνήθιστο περιστατικό που αντιμετώπιζαν. Μια κοπέλα γέννησε στην Πολυκλινική ένα παιδί παραμορφωμένο, το οποίο είχε μελανοειδή επιμήκυνση της παρείας, που ήταν όπως η μελιτζάνα. Ήθελαν να ακούσουν τη δική του ερμηνεία για τη γέννηση ενός τέτοιου παιδιού. Ο Γέρων Πορφύριος ζήτησε να δει την κοπέλα και, συζητώντας μαζί της, έμαθε ότι εκεί στη γειτονιά της, στην Ομόνοια δηλαδή, κυκλοφορούσε ένας νεαρός, ο οποίος είχε το ίδιο παραμορφωμένο πρόσωπο, όπως το παιδί που είχε γεννηθεί στην Πολυκλινική. Η κοπέλα συναντούσε συχνά εκείνο τον νέο, μιας και ήταν γείτονάς της και, φυσικά, τον λυπόταν. Όταν, όμως, παντρεύτηκε και έμεινε έγκυος, η θέα εκείνου του νέου άρχισε να της γίνεται εφιάλτης. Καθώς τον έβλεπε, σκεφτόταν: “Τί τρομερό που είναι για τη μητέρα του, να έχει ένα τέτοιο παιδί! Αν ήμουν εγώ στη θέση της, πώς θα το υπέφερα αυτό, πώς θα το άντεχα;”.

Και, ακριβώς, αυτή η εφιαλτική σκέψη επέδρασε στην περίοδο τής εγκυμοσύνης τής κοπέλας, ώστε να διαμορφωθεί το έμβρυο ανάλογα, και τελικά να γεννηθεί αυτό το παιδάκι με τερατώδες πρόσωπο, παρόμοιο με του νεαρού γείτονα της μητέρας.

Αυτή την ερμηνεία έδωσε ο Γέρων Πορφύριος, με την οποία συμφώνησαν οι ιατροί της Πολυκλινικής, αλλά και η ίδια η μητέρα του μωρού.

[Κλ. Ιωαννίδη, Ο Γέρων Πορφύριος, Αθήναι 1993, σελ. 109]