Φίλος γιατρός, μου ζήτησε να υποβάλω γραπτή του ερώτηση στον Γέροντα, για προσωπικό του πρόβλημα.

Αντιγράφω το διάλογο, από σημείωμά μου προς ενημέρωση τού γιατρού:

Ερώτηση, σχετική με το πρόβλημά του.

Απάντηση Γέροντος:

– Μωρέ, τί είναι αυτά τα απωθημένα που γράφει, αν έχουν σχέση με το ψυχικό του πρόβλημα; Τί είναι αυτά τα κληρονομικά;

– Δηλαδή, Γέροντα, απαντάτε, ότι δεν συμβαίνει ούτε το πρώτο, ούτε το δεύτερο;

– Δεν συμβαίνει τίποτα. Όλα αυτά που γράφει, είναι από τον παλαιό άνθρωπο, που έχουμε μέσα μας. Όταν όμως αγαπήσουμε τον Χριστό μ’ όλη μας την ψυχή, όταν έρθει ο θείος έρωτας μέσα μας, τότε όλα τα πρροβλήματα φεύγουν και γεμίζουμε με πνευματική χαρά. Εσύ, μωρέ, τα ξέρεις αυτά, σου τα είπα τόσες φορές. Να, είναι έτσι…, κι έκανε μια χαρακτηριστική κίνηση τού χεριού, που αρχικά έρπει και σιγά σιγά υψώνεται. Οι ψυχίατροι και οι ψυχολόγοι δεν γνωρίζουν την ανθρώπινη ψυχή, που μόνο με το θείο έρωτα θεραπεύεται και ζει στην ἐν Χριστῷ χαρά.

[Κ. Γιαννιτσιώτη, Κοντά στο Γέροντα Πορφύριο, Αθήναι 1995, σελ. 200]