Το έτος 1977 η σύζυγός μου έμεινε έγκυος. Η χαρά μας ήταν μεγάλη! Και η πρώτη μας φροντίδα ήταν να ενημερώσουμε τον π. Πορφύριο, ο οποίο συμμεριζόταν τις χαρές και τις λύπες μας, από την πρώτη ημέρα της γνωριμίας μας, και μας στήριζε με τις προσευχές του, αλλά και τις συμβουλές του, οι οποίες ΄σαν γεματές από σοφία και θεία έμπνευση!
Γι’ αυτό τον λόγο, τον επισκεφθήκαμε και του ανακοινώσαμε το ευχάριστο γεγονός. Ευχαριστήθηκε πολύ!Η χαρά του ήταν έντονα ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του.
– Τώρα, ολοκληρήθκε η ευτυχία σας! Ο καλός μας Θεός σας τα έδωσε όλα! Είσθε καλοί και τους καλους ο Κύριος δεν τους στερεί τίποτε! Εξάλλου, σας το είχα πει. Θα κάνετε παιδί. Αλλά εσείς, μωρέ, είσαστε άπιστοι Θωμάδες. Δεν πιστεύετε σ’ αυτά που σας λέω. Το ξέρω ότι μ’ αγαπάτε, αλλά είστε ολιγόπιστοι. Λυγίζετε εύκολα, που να σας πάρει η ευχή… Να έρχεσθε πιο συχνά να με βλέπετε, γιατί το έχετε ανάγκη. Όταν έρχεσθε, σας βλέπω σκυθρωπούς και απελπισμένους, και όταν φεύγετε, σας βλέπω στο δρόμο, που πηγαίνετε για το σπίτι σας, χαρούμενους, ευτυχισμένους και με τονωμένη την πίστη σας! Το αυτοκίνητό σας δεν κυλάει, αλλά πετάει!
Τώρα, συνέχισε ο Γέροντας, καθίστε να σας πω ορισμένα πράγματα, για να έχετε υπόψη σας, σαν υποψήφιοι γονείς που είσθε. Και αυτά που θα σας πω, θέλω να τα βάλετε καλά μέσα στο μυαλό σας, να τα συγκρατήσετε και να τα εφαρμόσετε κατά γράμμα, εάν δεν θέλετε να δείτε το παιδί σας δυστυχισμένο και τους εαυτούς σας το ίδιο.
Έρχονται εδώ εκατοντάδες γονείς και με κλάματα στα μάτια με παρακαλούν να βοηθήσω τα παιδιά τους γιατί έμπλεξαν με ναρκωτικά, άλλα με κακές παρέες, άλλα τους βρίζουν, τους ζητούν χρήματα, για να τα χρησιμοποιήσουν στις χαρτοπαιχτικές λέσχες και στα άλλα τυχερά παιχνίδια, και όταν δεν έχουν να τους δώσουν, τους απειλούν και ακόμη τους χτυπούν!
Έτσι, φθάνουν οι γονείς να καταρώνται και αυτά και την ώρα και τη στιγμή, που τα έφεραν στη ζωή! Έχω δει γονείς να κλαίνε με μαύρο δάκρυ για το κατάντημα των παιδιών τους και να λένε: “Χίλιες φορές να μην τα είχαμε! Γιατί τότε θα είχαμε έναν καημό και μία στενοχώρια, που δεν θα είχαμε παιδιά, ενώ τώρα..“, μου λένε, “…έχουμε χίλιους καημούς και άλλες τόσες στενοχώριες για τα προβλήματα τα φοβερά, που μας δημιουργούν καθημερινά και ντρεπόμεθα να κυκλοφορούμε στον κόσμο.”. Γι’ αυτό ζητάνε να τους βοηθήσω με τις προσευχές μου, για να σώσουν τα παιδιά τους. Όμως, όταν τους ρωτώ, εσείς τι κάνετε τώρα, για να βοηθήσετε αυτά τα δυστυχισμένα πλάσματα, μου απαντούν, σχεδόν στερεότυπα, ότι δεν μπόρεσαν να κάνουν τίποτε, γιατί ξέφυγαν από τον έλεγχό τους, μόλις έγιναν έφηβοι!
Ε! Επόμενο ήταν , τους λέω. Αφού αφήσατε όλα τα παιδικά χρόνια ανεκμετάλλευτα και περιμένατε να έλθει η ήβη, για να ασχοληθείτε με τα παιδιά σας, ασφαλώς αυτά τα αποτελέσματα θα είχατε και θα πρέπει να περιμένετε και χειρότερα. Το παιδί είναι σαν το ζυμάρι. Όσο πιο μαλακό είναι το ζυμάρι, τόσο πιο εύκολα πλάθεται. Το ίδιο και το παιδί. Όσο πιο μικρό είναι, τόσο πιο χρηστά διαπλάθεται, διαμορφώνεται, διαπαιδαγωγείται και τελειούται.
Τώρα, που θυμηθήκατε εσείς, ότι έχετε παιδιά, ή μάλλον σας το θύμισαν αυτά με τις αταξίες τους, τις απαιτήσεις τους, τις παρανομίες τους και με την ανήθικη συμπεριφορά τους, τώρα είναι αργά. Πέταξε το πουλάκι. Και εάν πετάξει ένα πουλί, που το είχαμε στο κλουβί, δύσκολα πιάνεται, για να μην πω, πως δεν ξαναπιάνεται!
Η διαπαιδαγώγηση του παιδιού είναι το Α και το Ω των υποχρεώσεων, που έχουν οι γονείς σ’ αυτή την ανθρώπινη ύπαρξη, που με τη θεϊκή σύμπραξη φέρνουν στη ζωή! Γονείς, που απέτυχαν να διαπαιδαγωγήσουν το παιδί τους σωστα, θεωρούνται αποτυχημένοι σε ΟΛΑ! Σε ΟΛΑ, με ακούτε; Γιατί, εάν υποθέσουμε ότι υπάρχουν γονείς, που αφιέρωσαν όλη τη ζωή τους στο να επεκτείνουν τις βιομηχανικές τους εγκαταστάσεις και να πολλαπλασιάσουν τα χρήματά τους, με αποτέλεσμα να γίνουν μεγιστάνες του πλούτου, ενώ παράλληλα δεν έκαναν τίποτε για την χρηστή διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους, τότε, σας λέω, ότι όχι μόνο δεν προσέφεραν τίποτε στα παιδιά τους, αλλά αγωνίστηκαν και κοπίασαν για να δημιουργήσουν τεμπέληδες, ακαμάτες και εγκληματίες! ναι! Σας το βεβαιώνω εγώ. Εγκληματίες έφτιαξαν!
Και ξέρετε γιατί; Γιατί το χρήμα, όταν βρεθεί σε χέρια διεφθαρμένων ανθρώπων, κάνει κακό και στους ίδιους, που το έχουν και στους άλλους, που το στερούνται. Γιατί, οι πρώτοι εξαγοράζουν τους τελευταίους από ανάγκη, και τους χρησιμοποιούν σαν άβουλα όντα, όπου, όποτε και για οποιοδήποτε λόγο θέλουν. Πάντως ποτέ για καλό!
Δεν έχετε ακούσει που λένε: “Το χρήμα διαφθείρει συνειδήσεις“; Πιο σωστή κουβέντα γαι το ρόλο που παίζει το χρήμα στη συνείδηση τού ατόμου και ειδικότερα στην εξαγορά τής συνειδήσεως τών ανθρώπων, από καταβολής κόσμου, εγώ τουλάχιστον, δεν έχω ακούσει. Μη πάτε μακριά. Ο Ιούδας δεν πρόδωσε τον Ιησού μας για το χρήμα; Για τα τριάκοντα αργύρια; Αυτό δε σας φθάνει; Δεν είναι αρκετό για να σας πείσει για την καταστρεπτική δύναμη που έχει το χρήμα, όταν το χειρίζονται άνθρωποι , που δεν έχουν μέσα τους Θεό; Και αυτοί, λοιπόν, που δεν ασχολούνται με τη θεϊκή διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους, τί νομίζετε ότι φτιάχνουν; Ιούδες φτιάχνουν! Ναι! Τέτοιους φτιάχνουν! Και αλίμονό τους! Γιατί συγκεντρώνουν συγκεντρώνουν θυσαυρούς εδώ στη γη και αδιαφορούν για τη Βασιλεία τών Ουρανών.
Εξ άλλου, αυτά που συγκεντρώνουν, εδώ, ούτε οι ίδιοι θα προλάβουν να τα απολαύσουν, αλλά ούτε και τα κακομαθημένα παιδιά τους θα μπορέσουν να τα διατηρήσουν. Και ξέρετε γιατί; Γιατί οι μεν γονείς έχουν προσβληθεί από την ανίατη αρρώστια, που λέγεται φιλαργυρία, και με αυτή θα πεθάνουν αγκαλιά! Όλα τα άλλα αγαθά, που έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο, τους αφήνουν αδιάφορους. Επομένως, θα πεθάνουν χωρίς να μπορέσουν να τα απολαύσουν! Τα δε παιδιά τους, ανίκανα, όπως κατάντησαν, δε θα είναι σε θέση να τα διατηρήσουν! Γιατί, το να διατηρήσει κανείς τα αγαθά, είναι δυσκολότερο από να τα αποκτήσει!
Συνεπώς, εάν δεν υπάρχει σωστή διαπαιδαγώγηση δεν υπάρχει τίποτε. κια η σωστή διαπαιδαγώγηση δε γίνεται όπως θέλουμε εμείς! Πολύ περισσότερο δε γίνεται, όποτε θέλουμε εμείς! Το σημείο εκκίνησης συμπίπτει απολύτως με το σημείο σύλληψης του παιδιού. Συνεχίζεται καθ’ όλη τη διάρκεια της κύησης και αυξάνεται συνεχώς, από την ημέρα του τοκετού μέχρι της πλήρους ενηλικιώσεως του παιδιού.
Αυτό που σας λέω, είναι πολύ βασικό. Γι’ αυτό θέλω πολύ να το προσέξετε! Η φροντίδα των γονέων για το παιδί, αρχίζει από τότε που αυτό βρίσκεται μέσα στην κοιλιά της μητέρας του! Ναι! Από τότε!
Θα μου πείτε: Τί μπορούμε να κάνουμε εμείς για το έμβρυο και γενικά για ένα παιδί, που βρίσκεται ακόμη μέσα στην κοιλιά της μάνας του;
Σας απαντώ: Εμείς μόνοι μας τίποτε! Εκείνος, όμως, που επέτρεψε τη σύλληψή του, ΤΑ ΠΑΝΤΑ! Αλήθεια, υπάρχει μεγαλύτερο θαύμα της συλλήψεως; Ασφαλώς όχι!
Γι’ αυτό, εμείς, σε Εκείνον θα απευθυνθούμε και από Εκείνον θα ζητήσουμε στις θερμές προσευχές μας, να μεριμνήσει για την τελειότητα τού σώματος και τής ψυχής τού συλληφθέντος παιδιού, όταν ακόμη αυτό βρίσκεται στο στάδιο της κυήσεως. Και Εκείνος, με τη θεία χάρη τού Αγίου Πνεύματος, θα φροντίσει και για τα δύο. Οι προσευχές μας, όμως, δε σταματάνε εδώ. Αντιθέτως μάλιστα! Μετά τον τοκετό του νεογνού, όσο αθα αυξάνει αυτό, θα αυξάνουν και οι προσευχές μας.
Έτσι, με τον τρόπο αυτό δείχνουμε ότι, πράγματι, εμπιστευόμαστε τη σωστή διαπαιδαγώγηση του παιδιού μας στον ίδιο τον Θεό. Και όταν το παιδί μας ευρίσκεται υπό την άμεση και συνεχή εποπτεία, παρακολούθηση και προστασία του Θεού, ε, τότε να είμαστε βέβαιοι, πως ποτέ δε θα παραστρατήσει.
[Αν. Καλλιάτσου, Ο πατήρ Πορφύριος, Αθήναι 2000, σελ. 136]
About the Author
