“Αυτά που θέλετε να πείτε στα παιδιά σας, να τα λέτε με την προσευχή σας. Τα παιδιά δεν ακούν με τα αυτιά· μόνο όταν έρχεται η Θεία Χάρις, που τα φωτίζει, τότε ακούνε αυτά που θέλουμε να τους πούμε.

Όταν θέλετε να πείτε κάτι στα παιδιά σας, πέστε το στην Παναγία κι αυτή θα ενεργήσει. Η προσευχή σας αυτή θα γίνει ζωογόνος πνοή, πνευματικό χάδι, που χαϊδεύει, αγκαλιάζει, έλκει τα παιδιά.”.

Ο π. Πορφύριος πίστευε στην αξία που έχει η προσευχή για την πνευματική ζωή τού ανθρώπου και συμβούλευε τα πνευματικά του παιδιά πως να προσεύχονται:

“Να εύχεσαι έτσι απλά, παλά και ταπεινά, με πίστη απλή, χωρίς να περιμένεις να σου απαντήσει ο Θεός. Χωρίς να δεις το χέρι Του ή το πρόσωπό Του ή το φωτισμό Του. Τίποτα! να πιστεύεις! Εφ’ όσον μιλάς με τον Θεό, μιλάς πραγματικά με τον Θεό.

[Γ. Κρουσταλάκη, Ο Γέρων Πορφύριος, Αθήναι 2001, σελ. 155]