Κάτι, που μας έκανε συγκλονιστική εντύπωση, όταν το άκουσα, αφορά το θέμα της νηστείας.
Επρόκειτο για ένα ζεύγος νεονύμφων. Ο σύζυγος συνήθιζε να τηρεί τις νηστείες, ενώ η σύζυγος, εκ της οικογενειακής της παραδόσεως, δε νήστευε. Δεν ήταν αρνητής, αλλά, απλώς, έτσι ήταν συνηθισμένη.
Όταν έθεσαν το θέμα αυτό στον Γέροντα Πορφύριο, εκείνος συμβούλεψε τον σύζυγο ως εξής:
Εσύ θα νηστεύεις όπως μέχρι τώρα. Αλλά στη γυναίκα σου ποτέ δεν θα μιλήσεις για νηστεία. Και στις περιόδους της νηστείας το ψυγείο θα το έχεις πάντοτε γεμάτο με τρόφιμα. Η γυναίκα σου ας τρώει· εσύ να κάνεις τις νηστείες σου.
Και πράγματι, όπως μετά ομολογούσε αυτό το ανδρόγυνο, ήρθε ο καιρός που, τηρώντας τη συμβουλή εκείνη του Γέροντα Πορφυρίου, άρχισε πλέον και η σύζυγος, η οποία ήταν καλοπροαίρετος άνθρωπος, να συγκλίνει και να συμπορεύεται μετά του συζύγου της και στο θέμα της νηστείας.
[Κλ. Ιωαννίδη, Ο Γέρων Πορφύριος, Αθήναι 1993, σελ. 80]
