– Παππούλη, δε με ενδιαφέρει η κούραση, με ενδιαφέρετε εσείς. Και αρχίζω να ανησυχώ για εσάς…

– Γιατί ανησυχείς για τη ζωή μου;

– Μα! Εδώ πέρα που ήλθατε και εγκατασταθήκατε εσείς, θα σας φάνε τα φίδια.

– Που τα είδες εσύ τα φίδια; Τόση ώρα που με γύρευες, πόσα φίδια συνάντησες στο δρόμο;

– Κανένα!

– Τότε; Ποια φίδια θα με φάνε; Αυτά που δεν υπάρχουν;

– Μα, Παππούλη μου, η περιοχή αυτή έχει πολλά φίδια.

– Είχε, θέλεις να πεις. Για ρώτησε τις γυναίκες και όσους δουλεύουν εδώ, να σου πουν.

– Γιατί; Τί έγιναν τόσα φίδια που είχε η περιοχή αυτή;

– Τί έγιναν; Μόλις ήλθα εγώ, έφυγαν τα φίδια.

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

– Α! Βρε, Ανάργυρε. Άμα έχεις τον Θεό, τί να σου κάνουν τα φίδια; Και όλα πλάσματα του Θεού δεν είναι; Συνεπώς, το δημιούργημα μπορεί να είναι πιο ισχυρό από τον Δημιουργό του;

– Ασφαλώς όχι, Παππούλη μου! Αλλά τότε σε είχαμε κοντά μας και μας τα έλεγες. Τώρα που μας έφυγες, τί κάνουμε;

[Αν. Καλλιάτσου, Ο πατήρ Πορφύριος, Αθήναι 2000, σελ. 192]