Σ’ ένα φίλο, που δυσκολεύθηκε πολύ να παντρευτεί, ο Γέροντας απεκάλυψε ότι το βαθύτερο αίτιο των μακροχρόνιων αναστολών του μπροστά στο γάμο, ήταν ένα κατεπιεσμένο στο ασυνείδητό του, αποτυχημένο εφηβικό του αίσθημα. Του είπε:

– Αγάπησεις εκείνη με όλη τη δύναμη τής ψυχής σου, την έκανες ιδανικό τής ζωής σου, τραυματίσθηκες με την αδιαφορία της, διχάσθηκες. Προσπαθούσες να βρεις, στο πρόσωπο κάθε κοπέλας, που σε προξένευσαν, το πρόσωπο εκείνης και, επειδή αυτό ήταν ασύνατο, η καρδιά σου έμενε κλειστή.

Με τη βοήθεια τού Γέροντα, συνειδητοποίησε το κρυμμένο τού εμπόδιο, ελευθερώθηκε οριστικά απ’ αυτό κι έτσι μπόρεσε να δημιουργήσει δική του οικογένεια.

[Κ. Γιαννιτσιώτη, Κοντά στο Γέροντα Πορφύριο, Αθήναι 1995, σελ. 368]