– Πρέπει συνέχεια να κάμνω ελεημοσύνες, Γέροντα; Να βοηθώ συνεχώς οικονομικά συνανθρώπους μου, που έχουν ανάγκη; Σας ερωτώ, διότι, όπως ξέρετε, δεν έχω μεγάλη οικονομική άνεση.
– Όταν μπορείς, κάμνε το κι αυτό. Όμως, πιο πολύ να βοηθάς τους γύρω σου με το να τους μιλάς, με το να τους ακούς όταν θέλουν να μιλήσουν για τα προβλήματά τους, να πουν τον πόνο τους, και κάμνοντάς τους συντροφιά, για να μην νιώθουν μόνοι.
[Κλ. Ιωαννίδη, Ο Γέρων Πορφύριος, Αθήναι 1993, σελ. 298]