Είπε ο Γέροντας:

“Να γίνεται, παιδί μου, κατά καιρούς στη ζωή μας και μια γενική εξομολόγηση, διότι διάφορα ψυχολογικά τραύματα ή διάφορα σοβαρά συμβάντα μάς δημιουργούν σωματικές ασθένειες.

Στην εξομολόγηση να μη λέμε μόνο τα αμαρτήματά μας αλλά και, τους διάφορους λογισμούς π.χ. φόβου, λύπης, χαράς, στενοχώριας που περνάμε από διάφορα γεγονότα ή συμβάντα, όπως σεισμούς, θανάτους, γάμους, ολιγοπιστίες κ.λ.π.

[Α. Σ. Τζουβάρα, Αναμνήσεις από τον Γέροντα Πορφύριο, Αθήναι 2001, σελ. 141π.]


******************************************************************************************************


Τελείωσε στην Κορινθία ο Γέροντας την εργασία του και πήραν το δρόμο τής επιστροφής. Στον Ισθμό σταμάτησε για φαγητό. Ο αξιωματικός της αεροπορίας, που ήταν μαζί του, παρήγγειλε πλήρη μερίδα κι οΓέροντας μία ντομάτα μόνο. Μετά το δείπνο, συνέχισαν την πορεία και κάποια στιγμή τού ζητησε να σταματήσουν. Βγήκαν εξω, κάθισαν σ’ ένα βράχο, ενώ από κάτω απλωνόταν η θάλασσα.

Τότε ο Γέρονας του είπε:

“Τώρα ήρθε η ώρα, όπως υποσχέθηκα, να σ’ ακούσω να μου κάνεις τη γενική εξομολόγηση της ζωής σου. Αλλά καλύτερα να μη μου τα λες εσύ· θα σου τα λέω εγώ.”.

Και τότε άκουσε από το στόμα του Γέροντα όλα του τα αμαρτήματα, που σκόπευε να του πει, όλα όσα είχε ξεχάσει και επί πλέον εκείνα, που δεν είχε υποψιασθεί ως αμαρτήματά του. Ο Γέροντας τού έκανε γενική καθαριότητα ψυχής. Εκείνη η εξομολόγηση τού έμεινε αλησμόνητη.

[Κ. Γιαννιτσιώτη, Κοντά στο Γέροντα Πορφύριο, Αθήναι 1995, σελ. 110]