Κάποια μέρα είπα στο Γέροντα: Γέροντα, θυμώνω. Τώρα τελευταία θυμώνω εύκολα.

– Καλό πράγμα ο θεμός. (Νόμιζα ότι μου αστειεύεται και τον διέκοψα).

– Καλό πράγμα;

– Βέβαια. Το θυμό μάς το έβαλε ο Θεός μέσα μας. Είναι το νεύρο της ψυχής. Είναι δύναμη. Μας τον έδωσε για να θυμώνουμε και αναποκρούουμε τα πάθη μας, το διάβολο. Αυτή είναι η σωστή θέση τού θυμού. Έτσι, αυτή τη δύναμη την παίρνουμε από τον διάβολο και τη δίνουμε στον Χριστό. Δίνεσαι στον Χριστό με δύναμη, με νεύρο.

[Αγαπίου Μοναχού, Η θεϊκή φλόγα που άναψε στην καρδιά μου ο Γέρων Πορφύριος, Αθήναι 2000, σελ. 132]