Όταν πλησιάζαμε προς το τέλος τής παραμονής μας, φόρεσε ο Γέροντας το πετραχήλι και αφού μας σκέπασε με αυτό, μας διάβασε τη θεόπνευστη ευχή, μας ευχήθηκε Χαρούμενη και Ευλογημένη Ανάσταση, Χρόνια πολλά και χριστιανικά και μας έδωσε και την ευχή του. Μετά απ’ όλα αυτά, η σύζυγός μου και το παιδί μου, πήγαν να ευχηθούν στο προσωπικό τού Ησυχαστηρίου, ενώ εγώ παρέμεινα μόνος μου με τον Παππούλη, ο οποίος τώρα, δεν ήταν μόνο περισσότερο καταλυτικός, αλλά και περισσότερο αποκαλυπτικός! Μου είπε τόσα πολλά και μου έκανε τέτοιες αποκαλύψεις, ιδίως γύρω από το υπηρεσιακό μου πρόβλημα που, ομολογώ, με άφησε άναυδο! Νόμιζε κανείς, πως διάβαζε από χειρογράφου όλα όσα μου είχαν συμβεί.

– Όσον αφορά για σένα, μου είπε, όσο περισσότερο σε ταλαιπωρούν, τόσους περισσότερους στεφάνους δόξης σού προσθέτουν! Και να έχεις υπόψη σου, ότι όλα αυτά γίνονται ύστερα από θεία παραχώρηση και για το συμφέρον τής ψυχής σου! Όλες οι διώξεις σε βάρος σου, εκεί αποβλέπουν. Δηλαδή στο συμφέρον τής ψυχής σου, που είναι το παν! Εξάλλου, οι διώξεις εναντίον τών χριστιανών είναι με΄σα στο πρόγραμμα! Ξεχνάς τι είπε ο Ιησούς μας; Εάν το ξεχνάς, σου το υπενθυμίζω εγώ: “Εἰ ἐμέ ἐδίωξαν, καί ὑμᾶς διώξουσιν!”. Εάν αυτό το θυμάσαι μια φορά την ημέρα, θα πάψεις να ασχολείσαι στο μέλλον με το πρόβλημά σου. Γιατί θα το θεωρήσεις κάτι το φυσικό, το αναμενόμενο. Και τώρα, ήλθε η ώρα, να σου κάνω την τελευταία αποκάλυψη: Έχεις πολύ  καλή ψυχή! Γι’ αυτό ο Θεός σε αγαπάει πάρα πολύ! Τ’ άκουσες; Αυτό τα λέει όλα! Άντε! Πήγαινε στην ευχή του Χριστού και Καλή Ανάσταση!

Η αποκάλυψη αυτή του Παππούλη δημιούργησε στην ψυχή μου σεισμό μεγάλο. Η ψυχοσύνθεσή μου άλλαξε ριζικά! Η μεγάλη μου στενοχώρια μετετράπη σε απέραντη χαρά! Η θλίψη μου, μεταβλήθηκε σε αγαλλίαση! Η απογοήτευση, σε ασπίδα! Και όλα αυτά δικαιολογημένα!

Είναι λίγο πράγμα να γνωρίζεις, και μάλιστα από επίσημα χείλη, από τα άγια χείλη τού π. Πορφυρίου, ότι σε αγαπά ο Θεός; Και μάλιστα πολύ; Εδώ, πληροφορείται κανείς, ότι κάποιος “ισχυρός” τού κόσμου τούτου τον αγαπά, και όχι μόνο χαίρεται, αλλά αισθάνεται και “σιγουριά”, γιατί ελπίζει στη βοήθειά του!

Σκεφθείτε, λοιπόν, πόση σιγουριά πρέπει να αισθάνεται κανείς, όταν αυτός που τον αγαπά, είναι ο ίδιος ο Θεός! Ο Θεός, που μόνον η επίκληση τού ονόματός του συντριβεί τα έθνη με το “Πάντα τά ἔθνη ἐκύκλωσάν με καί τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς!”.

[Αν. Καλλιάτσου, Ο πατήρ Πορφύριος, Αθήναι 2000, σελ. 196π]