Ο πατήρ Νικόδημος αφηγείται:

Πήρα την ευχή του Γέροντος, του εξήγησα ότι είμαστε περαστικοί από εκεί, ότι μας αρκούσε η ευχή του. Δεν ήθελα να τον απασχολήσω με κάποιο θέμα, γιατί τόσοι άνθρωποι περίμεναν να τον δουν και εγώ είχα περάσει πρώτος:

– Την ευχή σας μόνο, Γέροντα· εύχεσθε για μας.

Μου λέει τότε:

– Κάθισε, κάθισε.

Έπιασε το χέρι μου και το κρατούσε.

Με ρώτησε:

– Πώς πας; Καλά;

– Δόξα τω Θεώ, με την ευχή σας, καλά, Γέροντα.

Κι αμέσως μετά άρχισε να μου λέει:

– Θα τους λες να μην αποφεύγουν τα παιδιά. Μέγα αμάρτημα το ν’ αποφεύγουν να κάνουν παιδιά. Πολύ καλά κάνεις, που ασχολείσαι με το έργο αυτό. Να συνεχίσεις και να τους λες ότι δεν επιτρέπεται η αποφυγή της τεκνογονίας.

Αυτά ήσαν τα τελευταία προς εμένα λόγια του επί της γης, τα οποία μου είπε από μόνος του, χωρίς δική μου σχετική ερώτηση ή οποιαδήποτε αναφορά.

[Κλ. Ιωαννίδη, Ο Γέρων Πορφύριος, Αθήναι 1993, σελ. 114]