– Για τις σχέσεις τού ανδρογύνου; Πώς να συμπεριφέρεσαι; Τί σου έλεγε;

– Μου έλεγε πολλά. Έλεγε, δηλαδή, ότι πρέπει να συνεννοούμαστε, να προσευχόμαστε μαζί. Αυτό μου τόνισε πολλές φορές. Η προσευχή πρέπει να είναι κοινή. Όταν τα παιδιά μου ήταν φοιτητές, του έλεγα ότι προσεύχομαι για να περάσουν στις εξετάσεις. Μάλιστα, μια φορά, ο γιος μου, αν και ήταν καλός φοιτητής, σε κάποιες εξετάσεις δυσκολευόταν· τότε μου είπε ο Γέροντας: “Δε θα περάσει τις εξετάσεις.”. Πράγματι δεν τις πέρασε.

Και όταν ξαναπήγα, μου είπε: “Δε θα περάσει γιατί του φωνάζεις και να, ο σατανάς θέλει να κάνει φασαρία μέσα στο σπίτι και είσαι εσύ το όργανό του. Να μη μιλάς.“.

“Να σου πω και κάτι άλλο“, μου έλεγε. “Όταν γίνεται η προσευχή από κοινού, τότε να δεις πως γίνεται το θαύμα.“. Και του λέω: “Μα να πω στον άντρα μου, έλα να γονατίσουμε να κάνουμε προσευχή να περάσουν τα προβλήματα;”. “Σου είπα εγώ έτσι; Εγώ είπα να κάνετε προσευχή. Απ’ εκεί και πέρα βρέστε τα μόνοι σας.”.

– Το να μη φωνάζετε στα παιδιά σας το τοποθετούσε ειδικά στην περίοδο των εξετάσεων;

– Πάντα. Και για τη νηστεία και για την προσευχή και για έξω που βγαίνανε.

– Καμμία παρατήρηση.

– Όχι, όχι.

– Πες μου, κυρία Ξένια, για το θέμα τού σατανά, που σας είπε ότι γίνεστε όργανό του κάποτε. Τον ερώτησες τίποτε;

– Έλεγε ότι ο σατανάς δεν μπορεί να βλέπει τις οικογένειες νά είναι γαλήνιες και να περνούν καλά και σε συνεννόηση μεταξύ τους. Βρίσκει έναν απ’ όλους, έναν που να μπορεί να τον παρασύρει.

– Έναν ευάλωτο, ας πούμε.

– Ναι. Και σ’ αυτή την περίπτωση “Εσύ είσαι.”, μού είπε. Και για το παιδί τού έλεγα: “Αφού τον βλέπω ότι τα παρατάει και φεύγει.”. Μου απάντησε: “Είδες τι κάνει ο σατανάς; Βάζει εσένα να κάνεις καβγά και να ευχαριστηθεί αυτός.“.

Ύστερα, όταν επρόκειτο να τελειώσει ο γιος μου τις σπουδές του και να πάρει το πτυχίο του, μού είπε: “Τώρα θα περάσει, τώρα θα περάσει· είδες τώρα που δε μιλάς; Τώρα θα περάσει.“.

[Κλ. Ιωαννίδη, Γεροντικό του 20ου αιώνος, Αθήναι 2002, σελ. 129]