Μου έλεγε ο Γέροντας μια μέρα:

– Όταν έρθει και κατοικήσει σε όλο το χώρο της ψυχής μας ο Χριστός, τότε φεύγουν όλα τα προβλήματα, όλες οι πλάνες, όλες οι στενοχώριες. Τότε φεύγει και η αμαρτία.

Τον ρώτησα με απορία:

– Πώς φεύγει η αμαρτία, Γέροντα, αφού η Γραφή λέει, να ότι και μία μόνο ημέρα να ζήσουμε στη γη θα αμαρτήσουμε;

Ο Γέροντας με κοίταξε λυπημένα και μου είπε:

– Τί να σου πω, αφού δεν με καταλαβαίνεις.

Προσπάθησα να τον καταλάβω. Όταν έφθασα στο σπίτι, μελέτησα σχετικά το θέμα, μέσα στην Αγία Γραφή. Βρήκα την ερώτησή μου να δικαιώνεται στα λόγια του Ιώβ: “Τίς γὰρ καθαρὸς ἔσται ἀπὸ ρύπου; ἀλλ᾿ οὐθείς, ἐὰν καὶ μία ἡμέρα ὁ βίος αὐτοῦ ἐπὶ τῆς γῆς”. Αλλά βρήκα και την απάντηση του Γέροντα, να θεμελιώνεται στην πρώτη επιστολή τού αγαπημένου του Ευαγγελιστού Ιωάννου: “Καὶ οἴδατε ὅτι ἐκεῖνος ἐφανερώθη ἵνα τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν ἄρῃ, καὶ ἁμαρτία ἐν αὐτῷ οὐκ ἔστι. Πᾶς ὁ ἐν αὐτῷ μένων οὐχ ἁμαρτάνει· πᾶς ὁ ἁμαρτάνων οὐχ ἑώρακεν αὐτὸν οὐδὲ ἔγνωκεν αὐτόν.”. Έτσι, μετέθεσα την ερώτησή μου από τον π. Πορφύριο, προς τον Ευαγγελιστή Ιωάννη.

Ήταν φανερό ότι ματαιοπονούσα, διότι προσπαθούσα να συλλάβω διανοητικά, αλήθειες που μόνο βιωματικά κατανοούνται.

Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης και ο π. Πορφύριος, με την αγιοπνευματική εμπειρία τους, μιλούσαν την ίδια γλώσσα.

[Κ. Γιαννιτσιώτη, Κοντά στο Γέροντα Πορφύριο, Αθήναι 1995, σελ. 391π.]