Είχα επισκεφθεί το γιατρό για μια πάθησή μου. Εκείνος μού συνέστησε εγχείρηση, μετά από ένα έτος, οπότε έπρεπε να με εξετάσει πάλι. Πήγα στον Γέροντα και του είπα με αρκετή ανησυχία. Μόλις το άκουσε, μου λέει: “Αυτό ήταν λοιπόν; Κι εγώ αναρωτιόμουν τόσες μέρες, τι να είναι άραγε αυτό που σε βασανίζει.”. Ο Γέροντας είχε “πιάσει”, για μια ακόμη φορά, προσωπικό μου πρόβλημα. Με ρώτησε: “Έχουν ξαναβάλει οι γιατροί μαχαίρι σ’ αυτό το σημείο;”. Του απάντησα αρνητικά. Τότε μου λέει: “Γιατί να κάνεις εγχείρηση; Ξέρεις, αυτά τα πράγματα, όταν τα πειράξεις, να το δεχθείς σαν σκόλοπα τη σαρκί.”.
Αποφάσισα να κάνω υπακοή στην υπόδειξη τού Γέροντα. Μετά από ένα χρόνο πήγα στο γιατρό για εξέταση, όπως του είχα υποσχεθεί. Μετά την εξέταση μού είπε: “Η κατάσταση δεν επιδεινώθηκε, αλλά παρέμεινε στάσιμη. Λέω να σπρώξουμε το χρόνο, όσο μπορούμε περισσότερο, ώστε να κάνουμε την εγχείρηση πολύ αργότερα. Έλα του χρόνου να σε ξαναδώ. Εκείνη τη στιγμή σκέφθηκα ότι ο γιατρός, κατά τρόπο μυστηριώδη, προσαρμόσθηκε προς την γνωμάτευση του Γέροντα. Δεν του απεκάλυψα τίποτε σχετικό και έφυγα αποφασισμένος να μην την επισκεφθώ πλέον. Γι’ αυτό, όταν συμπληρώθηκε έτος, δεν πήγα για νέα εξέταση, αλλά με συνάντησε ο γιατρός, που ήρθε σε μία θρησκευτική συνάθροιση και, με την ευκαιρία, μου ανακοίνωσε, ότι θα αποφύγω τελικά την εγχείρηση, διότι πρόσφατα στην Αμερική ανακαλύφθηκε ένα φάρμακο που θα κυκλοφορήσει προσεχώς και στην Ελλάδα, με το οποίο θεραπεύεται οριστικά η νόσος αυτή. Θυμήθηκα τον Γέροντα και τον ευχαρίστησα νοερά. Δεν μπορούσα να τον επισκεφθώ, γιατί βρισκόταν πλέον στα ουράνια σκηνώματα.
[Κ. Γιαννιστιώτη, Κοντά στον Γέροντα Πορφύριο, Αθήναι 1995, σελ. 94-6]
