Ο Γέροντας εξαγιαζόταν αγαπώντας. Μια μέρα μού είπε: “Όταν αγαπούμε τον Χριστό, τα αμαρτωλά μας πάθη υποχωρούν μόνα τους, χάνουν τη δύναμή τους μπροστά στη δύναμη τής αγάπης. Όταν ξημερώσει και φωτίσει το δωμάτίο μας ο ήλιος, το σκοτάδι φεύγει, δεν μπορεί να μείνει.”.
[Κ. Γιαννιτσιώτη, Κοντά στον Γέροντα Πορφύριο, Αθήναι 1995, σελ. 427]
About the Author
