Μια ήμέρα, που πήγα στον Γέροντα συνάντησα εκεί κάποιες κοπέλες, που είχαν πάει κι αυτές να τον δουν. Ήταν όμως, άσεμνα ντυμένες. Κουβέντιαζε, λοιπόν, μαζί τους ο Γέρων Πορφύριος για διάφορα πνευματικά θέματα αλλά, δεν τους έκανε καμμία παρατήρηση για την εμφάνισή τους. Εγώ, ομολογουμένως, αγανάκτησα εσωτερικά μ’αυτές τις κοπέλες, που πήγαν σ’ ένα τέτοιο Γέροντα ντυμένες κατ’ αυτόν τον τρόπο αλλά, σκανδαλίσθηκα και από το γεγονός ότι ο Γέρων Πορφύριος δεν τους έκανε παρατήρηση.
Όταν έφυγαν οι κοπέλες, χαμογελώντας μού είπε:
– Κύριε τάδε, εγώ δεν είμαι αυστηρός, όπως είσαι εσύ.
Βέβαια, αμέσως κατάλαβα ότι είχε συλλάβει τη σκέψη μου και τον σκανδαλισμό μου. Όμως, τον ρώτησα:
– Γιατί το λέτε αυτό, Γέροντα;
Μου είπε τότε:
– Ήρθαν αυτές οι κοπέλες εδώ μ’ αυτή την άσεμνη εμφάνιση και δεν τους έκανα παρατήρηση. Εγώ έχω μια άλλη τακτική· διότι, ακόμη κι αν τους μιλούσα για την εμφάνισή τους, αφού δεν έχουν πίστη στον Χριστό, δε θα συμμορφωνόνταν. Προσπαθώ πρώτα να τις φέρω στην πίστη του Χριστού και, τότε, μόνες τους, θα καταλάβουν το λάθος τους και θα διορθωθούν.”.
[Κλ. Ιωαννίδη, Ο Γέρων Πορφύριος, Αθήναι 1993, σελ. 129]
